هدر رفت انرژی به شیوه ی ایرانی

در این یادداشت آمده است: منابع انرژی، ثروتی خدادادی است که در اختیار بشر قرار گرفته اما در مقابل، بشر تا امروز نه تنها از آن به خوبی استفاده نکرده بلکه با نابودی آنها نسل های آینده را با چالش عظیمی رو به رو می کند.
در شهر یک میلیون نفری کرمانشاه، اگر هر خانواده را چهار نفر در نظر بگیریم، یعنی به عبارتی 250 هزار خانوار در این شهر زندگی می کنند، به ازای هر دو ساختمان یک علمک گاز وجود دارد.
با آن که می دانیم امروزه زندگی در مجتمع های آپارتمانی رواج یافته، در عوض مغازه ها و فروشگاه های زیادی در سطح شهر است. بنابراین فرض می کنیم که حساب آپارتمان ها با مغازه ها صاف می شود. در این صورت می توان تخمین زد که در سطح شهر کرمانشاه 125 هزار علمک گاز وجود دارد.
البته این عدد فقط یک تخمین سرانگشتی برای یکی از شهرهای ایران است. در سطح کلان و کشور حتما رقم قابل ملاحظه ای خواهد بود.
مردم از بوی نامطبوع گاز در ورودی ساختمان ها شاکی هستند. این بوی نامطبوع غیر از این که باعث ناراحتی جسمی و روحی است، نشانی از هدررفت گاز است. کاری با اعداد و ارقام هدررفت نداریم اما این علمک ها در طی 24 ساعت شبانه روز نشتی دارند و هنوز برنامه ای برای رفع این عیب از سوی مسوولان اعلام نشده است.
ماجرا به اینجا ختم نمی شود لوله های فرسوده ی آب در زیر زمین، نشتی دارند. برق هم دچار دردِ هدررفت است. سفره های آب زیرزمینی هم با استفاده ی بی رویه در بخش کشاورزی و حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق نابود شده است.
انواع محصولاتی که نیاز به آب فراوان داشتند کاشته شد و پس از برداشت بلااستفاده ماند. سالانه چند تن هندوانه دور ریخته می شود درصورتی که برای برداشت این محصول که همیشه بیشتر از نیاز کشور تولید شده آب فراوانی مصرف می شود و منابع آبی هدر می رود؟!
در دنیای توسعه یافته و مدرن، انرژی ارزشمند است و هیچ کسی حق ندارد استفاده ناصحیحی از این منابع داشته باشد. اما در کشور ما هیچ چیز سر جای خودش نیست.
خانه از پای بست ویران است، با روندی که جامعه ایرانی در پیش گرفته خیلی دور نیست که این کشور غیر قابل سکونت شود و مردمی که در آن زندگی می کنند ناچارند یا کوچ کنند یا دچار قحطی و خشکسالی و هزار درد دیگر شوند.
انتظار می رود دستگاه های دولتی و مسئولین در جلوگیری از نابودی منابع انرژی پیش قدم شوند در آن صورت می شود به فکر فرهنگ سازی و برنامه های دیگر بود تا برای نسل های بعدی چیزی بماند و آنان نیز بتوانند زندگی کنند!!!
3209/8066 دریافت کننده:عباداله آذرگون** انتشاردهنده:علی مولوی