رئیس اتاق سیستان و بلوچستان در مورد نقش این مناطق در واردات ادامه میدهد: « واردات بخشی از ارکان تجارت خارجی و برای توسعه اقتصادی لازم است. اما برای توسعه صادرات باید به زیرساختها توجه شود و این باید مورد توجه منتقدان باشد.» این فعال بخش خصوصی درگفتوگو با پایگاه خبری اتاق ایران میافزاید: «مناطق آزاد در ایران دولتی است و سازوکار اداره آن هم دولتی است ولی در مناطق ویژه، بخش خصوصی هم فعال است. برای همین عدهای معتقدند مناطق ویژه اقتصادی موفقتر از مناطق آزاد بوده است.»
ریگیمیرجاوه دلیل موفقیت مناطق ویژه را مدیریت بخش خصوصی در آنجا میداند و تأکید میکند: «دولت باید اختیارات بیشتری در مناطق آزاد به بخش خصوصی بدهد؛ البته، اگر بخش خصوصی در این مناطق امکان سرمایهگذاری داشته و در مدیریت آن حضوری مستقیم داشته باشند. از طرف دیگر باید به تجارب بینالمللی هم توجه شود.» مناطق آزاد تجاری و برونداد آن سرریزی در توسعه اقتصادی کشور نداشته است، اما برای بازخوانی این تجربه باید به تجارب منطقهای توجه شود.
ریگیمیرجاوه به بندر چابهار بهعنوان منطقه آزاد تجاری اشاره میکند و میگوید: «اگر قبل از تأسیس منطقه آزاد به این منطقه سفر کرده باشید میدانید که چابهار عبارت بود از خیابانی خلوت و خالی با چند قایق و لنج قدیمی ولی الآن پیشرفت منطقه چشمگیر است و مردم در آنجا صاحب شغل و امکانات شدهاند. این به یمن همین منطقه آزاد تجاری است که باعث رونق اقتصادی در منطقه شده است.»
او میگوید: «اگر دولت در این مناطق بهدنبال رویکرد سرمایهگذاری سالم باشد و بخش خصوصی واقعی در این مناطق سرمایهگذاری کنند، آینده اقتصادی خوبی را میتوان در این مناطق امید داشت.»او از بخش خصوصی گله میکند و میگوید: «بخش خصوصی در این مناطق تولید صادرات محور ندارد. اگر بخش خصوصی واقعی در این مناطق سرمایهگذاری کنند، میتوانند از معافیت مالیاتی 20ساله استفاده کنند.
همه جای ایران که تهران و کرج نیست و باید به این مناطق هم توجه شود. بهجای تمرکزگرایی باید به مناطق دیگر هم توجه شود.» ریگی در ادامه به شرایط سیستان و بلوچستان اشاره میکند: «میتوانیم سیستان را بهعنوان بندر خشک آزاد اعلام کرد که عقبه بندر اقیانوسی چابهار را دارد. ما امروز به افغانستان حدود 2میلیارد و 600میلیون دلار صادرات داریم. آیا ما نمیتوانیم در سیستان همین کارخانهها را داشته باشیم؟ اگر بخش خصوصی وارد عمل نشود دولت کار را دست میگیرد و وارد عمل میشود.»
به گفته ریگیمیرجاوه، تفاوت مقررات در مناطق آزاد با مناطق دیگر، پتانسیل یا مشوقی است که بخش خصوصی را به سرمایهگذاری در این مناطق بکشاند؛ ولی خود بخش خصوصی وارد عمل نمیشود.