نگاهی به بایدها و نبایدهای روند ورود کالاهای خارجی به کشور

در ادامه این سرمقاله به قلم مرتضی باجلان، آمده است: تولیدکنندگان مجبورند برای فروش بیشتر محصولات خود و شناسایی محصولشان توسط مشتری شکل ظاهری محصول خود را متمایز از سایر محصولات کنند.
وی ادامه داد: آنچه ظاهر محصولات را از هم متمایز می کند، «برند» یا «نام تجاری» محصول است.
به گفته وی برخی برندها به دلیل داشتن سابقه، دانش و تجربه بالاتر در طول زمان شناخته تر هستند و مردم در صورت نداشتن محدودیت های خاص (مانند درآمد پایین، سلایق و علایق و...)، محصولات آن برند خاص را چشم بسته انتخاب می کنند و لحظه ای تردید به خود راه نمی دهند.
وی اظهار کرد: در واقع برند ضمانت نامه ای است که به مشتری اطمینان می دهد محصول خریداری شده توسط وی، کیفیت لازم را داراست.
ادامه سرمقاله به این شرح است: روند برندگرایی در ایران نشان می دهد که مردم ایران نه تنها از قافله گرایش به برند عقب نیفتاده اند، بلکه گاهی پا را فراتر گذاشته و این مساله موجب بروز مسائلی شده که امروز به مرز بحران رسیده است.
به طور قطع می توان گفت که در شرایط کنونی جهان، «برندگرایی» و مساله هجوم برندها در ایران و سایر کشورها تفاوت های بسیاری دارد.
اولا ایران به لحاظ اقتصادی جزو کشورهای در حال توسعه است و این فاکتور الزاماتی را در پی خود دارد که کشورهای توسعه یافته به آن مبتلا نخواهند بود.
عمده برنامه ریزی چنین کشوری باید در جهت تقویت اقتصاد داخلی باشد و ضمن حمایت جدی و وسیع از صنایع داخلی، می تواند گوش چشمی به سایر کشورها و وارد کردن کالاهایی داشته باشد که اطمینان دارد در تولید آنها ضعف داشته و ورود چنین کالاهایی برای کشورمان چه از لحاظ اقتصادی و چه تکنولوژیک مقرون به صرفه می باشد.
از دیگر الزاماتی که یک کشور در حال توسعه ای همچون ایران باید آن را انجام دهد، حذف «مصرف گرایی» و عدم اصالت دادن به مصرف است.
«حمایت از تولید داخلی و خرید کالای تولید داخل» یکی دیگر از بایسته هایی است که کشورهای در حال گذار باید به آن پایبند باشند تا در سالیان بعد بتوانند به اقتصادی مطلوب نائل آیند.
موردی که حاکی از تفاوت عمیق بین ایران و سایر کشورها در مساله «مصرف گرایی» وجود دارد، دشمنی ها و تحریم های ظالمانه کشورهای غربی و مشخصا آمریکا علیه ایران است.
در شرایطی که کشور در حال گذار است و از طرفی قدرت های جهانی در قالب
«تحریم»، شدیدترین محدویت ها را علیه او ایجاد کرده اند و مراوده با اقتصادهای جهان و تبادل کالا حتی کالای ضروری را مختل کرده اند.
هر عقل سلیمی حکم خواهد کرد که باید به طور جدی از رواج «مصرف گرایی»
، «برندگرایی» و هرآنچه به موجب آن دست کشور باید در مقابل بیگانگان دراز شود جلوگیری شود و در عوض آن باید به طور فزاینده ای فرهنگ «حمایت از تولید داخلی و خرید کالای تولید داخل» را گسترش داد.
هر چند که بدانیم در حال حاضر کالای داخلی کیفیت لازم را ندارد، مصرف تولید داخلی قطعا در بلندمدت منجر به بالا رفتن کیفیت خواهد شد.
رهبر معظم انقلاب ضمن خطا دانستن «برندگرایی» درباره استفاده از تولید داخلی فرمودند: «تولید داخلی احتیاج دارد به مصرف داخلی؛ این به عهده مردم است.
مصرف خودمان را باید از تولیدات خودمان انتخاب کنیم.
اینکه کسانی همه اش دنبال مارکها و برندهای خارجی و اسمهای خارجی باشند، خطاست؛ فرونشاندن یک هوس شخصی است، اما ضربه زدن به یک کار عمومی و اصلی است.
مصرف داخلی، تولید داخلی را افزایش می دهد؛ تولید داخلی که افزایش پیدا کرد، بیکاری برطرف می شود.
تولید که رونق بگیرد، یعنی تورم کم بشود، گرانی کم بشود، اشتغال افزایش پیدا کند؛ اینها همه به هم متصل است.
یک سر این قضیه دست ما مردم است، که مصرف خودمان را چگونه انتخاب کنیم.»
با توجه به مسائل مطروحه، حال می توان با دید بازتری نسبت به رواج «برندگرایی» در ایران قضاوت کرد و آن را تقبیح نمود.
البته نمی توان منکر شد که جوانان اعم از دختر و پسر تنوع طلب هستند و البته در چارچوب شرعی آن، هرگز ایرادی به این مساله وارد نیست.
این مساله آنجایی ناپسند انگاشته می شود که این تنوع طلبی با برندگرایی، انتخاب محصولات خارجی و یا «مصرف گرایی» پیوند بخورد.
در این صورت تنوع طلبی منجر به خسارت به اقتصاد خانواده و اقتصاد ملی خواهد شد که این خسارت در مواردی جبران ناپذیر و یا جبران آن مستلزم هزینه و زمان زیادی است.
برای دریافت لحظه به لحظه اخبار خراسان جنوبی به کانال تلگرامی irnabirjand@ ملحق شوید.
*3215*2047*خبرنگار-محمدرسول ابراهیمی اسفدن* انتشار دهنده* عباسقلی اشکورجیری*