نگاهی به حکم جدید مدیرکل هنرهای نمایشی

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران،امروز خبری از اداره کل هنرهای نماشی برای رسانه‌ها ارسال شد با این مضمون «با حکم مدیر کل هنرهای نمایشی، سید فاتح بادپروا دبیر دوازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان شد.»

برای تئاتری‌ها فاتح بادپروا شخصیت شناخته شده و محترمی است. بادپروا به نوعی برابر با جشنواره تئاتر خیابانی مریوان است. به یاد دارم در میزگردی با حضور او در خبرگزاری تسنیم، او از چگونگی شکل‌گیری این جشنواره سخن می‌گفت. اینکه ریشه تئاتر خیابانی در کردستان به هشت سال جنگ تحمیلی بازمی‌گردد و هنرمندان تئاتر خیابانی کردستان التیام‌بخش درد مردمی بودند که زخم جنگ به استخوانشان رسیده بود.

اما همه چیز در جشنواره یازدهم به شکل عجیبی پیش رفت. در حالی که جشنواره دهم طبق برنامه به خوبی برگزار شد و استقبال عمومی مردم مریوان همانند همیشه پررنگ بود، ناگهان نام فاتح بادپروا در میان نامهای جشنواره یازدهم دیده نمی‌شد. جشنواره به شکل عجیبی از دست یک هنرمند گرفته به دستان یک مدیرکل استانی سپرده شد و بخش اجرایی نیز به مدیر مریوان - هر چند مدیر خود هنرمند است. نتیجه کار چیزی نبود جز نامشخص بودن وضعیت جشنواره‌ای که صفت بین‌المللی پشت نام خود یدک می‌کشید. بین‌المللی بودن نیز در دعوت از چند گروه خارجی خلاصه شده بود که گفته‌های حاکی از ضعیف بودن آنهاست. 

قصه زمانی جالب می‌شد که در دوران بادپروا نیز مهمان خارجی پای ثابت جشنواره بود؛ لیکن تنها در نقش مهمان. زمانی که عنوان بین‌المللی جایگزین صفت سراسری شد، هر ذهنی به این سمت می‌رفت که قرار است خارجی‌ها در بخش مسابقه شرکت کنند؛ ولی نتیجه چیز دیگری بود. همه چیز شبیه یک بازی بود. هیچ خارجی در بخش مسابقه شرکت نکرد و جشنواره به دور از چشم رسانه‌های عمده و اصلی حوزه تئاتر برگزار شد. حال بازگشت فاتح بادپروا نشان می‌دهد مدیران استانی و شهرستانی در ماراتن یک سال جشنواره یازدهم بازنده بوده‌اند.

جای هیچ شکی نیست زمانی که قرار بود در نشست سراسری مدیران تئاتری غرب آسیا و شمال آفریقا این فاتح بادپروا بود که از جانب اداره کل هنرهای نمایشی برای معرفی جشنواره مریوان دعوت شده بود، نه مدیر جشنواره اخیر.

در متن حکم بادپروا آمده است: «جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان که بر پایه همت و اراده هنرمندان تئاتر کردستان و مریوان با افتخار و اقتدار در نقطه صفر مرزی ایران اسلامی پایه گذاشته شده، اکنون دومین دهه از حیات و بروز خود را آغاز کرده است؛ حیاتی که با اوج و فرودهای لاجرم خویش اکنون آن را به رویدادی برجسته و شریف در حوزه نمایش های فضای باز مبدل نموده  است.»

این پاراگراف به خوبی نشان می‌دهد که مدیران تهران متوجه شده‌اند که جشنواره مریوان متعلق به هنرمندان است؛ چون خود آن را برپا کرده‌اند و هیچ دخلی به مدیران یک ساله و چند ساله ندارد. مدیرانی که به احتمال قوی صرفاً مهمانان گذرای جامعه تئاتری‌اند و اندکی از این جامعه دارند.

در ادامه حکم آمده است: «در راستای سیاست واگذاری رویدادهای هنری به استانهای کشور، به پیشنهاد مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان و نظر به تخصص، تجربه و دغدغه جنابعالی در حوزه تئاتر خیابانی به موجب این حکم به عنوان «دبیر دوازدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان» منصوب می‌شوید. شایسته است ضمن هماهنگی کامل با مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان و تعامل سازنده در جهت هم افزایی توان و امکانات نهادهای دولتی و خصوصی استان و شهر مریوان، با بهره‌گیری از قابلیتهای ارزنده هنرمندان آن سامان در جهت برنامه ریزی کارشناسانه و هدفمند و برگزاری باشکوه و مشئون این رویداد هنری اقدام فرمایید. پیروزی و سربلندی شما را از درگاه خداوند بزرگ خواستارم.»

این بخش نهایی که در آن از عبارت «ضمن هماهنگی کامل با مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان» مبین بسیاری چیزهاست. مسائلی که امیدواریم روزی با صراحت و شفافیت گفته شود.