فرصت‌های صنعت نفت ایران

کشور ما هم از این قاعده مستثنا نیست؛ یعنی از یک‌سو ذخایر عظیم نفت و گازی که در کشور ما وجود دارد خصوصا در میادین مشترک، ظرفیت بالقوه‌ای است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و از سوی دیگر برای به فعلیت درآمدن این ظرفیت نیاز به سرمایه‌گذاری‌های کلان و استفاده از فناوری‌های روز وجود دارد.

با بررسی برنامه‌های توسعه 5ساله در دوره‌های گذشته، این واقعیت را درخواهیم یافت که همواره حدود60درصد از سرمایه مورد نیاز برای توسعه میادین نفت و گاز توسط سرمایه‌گذاری خارجی تأمین شده است. در این شرایط ما باید از فرصت‌های به‌وجود آمده نظیر تعامل نزدیک با اقتصادهای نوظهور به‌واسطه فروش نفت از یک‌سو و تمایل شرکت‌های بزرگ برای فعالیت در ایران بعد از برجام از سوی دیگر استفاده کنیم و زمینه تقویت صنعت و اقتصاد کشور را فراهم سازیم.

شرکت پتروپارس به‌عنوان نخستین شرکت ایرانی برای توسعه بزرگ‌ترین میدان گازی جهان، یعنی پارس‌جنوبی با مشارکت طرف‌های خارجی فعالیت خود را آغاز کرد و به‌واسطه همکاری با شرکت‌های صاحب ‌نام و باتجربه بین‌المللی، پتروپارس توانست ضمن بهره‌گیری از توان، مهارت و تجربه متخصصان داخلی، در انتقال دانش مدیریتی و فناوری روزآمد در حوزه‌هایی مانند اکتشاف، توسعه و بهره‌برداری از میدان‌های گازی و نفتی، روزبه‌روز خود را تقویت کند و برای بدل شدن به یک شرکت بین‌المللی نفتی بر قابلیت‌های خود بیفزاید.

تجربیات به‌دست آمده در پروژه‌های متعدد میدان بزرگ پارس‌جنوبی که به پشتوانه نیروی انسانی متخصص، متعهد و دلسوز به‌عنوان سرمایه اصلی این شرکت به‌دست آمده‌اند، باعث شده است که پتروپارس به‌عنوان الگویی موفق در حوزه نفت و گاز شناخته شود؛ الگویی که در شرایط دشوار تحریم، به کشور کمک کرد تا بتواند به‌تنهایی و بدون مشارکت خارجی به توسعه فازهای باقیمانده پارس‌جنوبی بپردازد و به شرکت‌های ایرانی این خودباوری و اعتمادبه‌نفس را بدهد که می‌شود کارهای بزرگ را انجام داد.

اکنون با پشت‌سر گذاشتن روزهای دشوار تحریم، این فرصت مهیا شده تا با بهره‌گیری از مشارکت خارجی، در سرمایه‌گذاری و مدیریت، برای تقویت توان اجرایی، مهندسی و مدیریتی شرکت‌های داخلی اقدام جدی‌تری به‌عمل‌ آید. موافقت‌نامه‌ای که بین شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیوم شرکت‌هایCNPC، TOTAL و پتروپارس به امضا رسید، در همین چارچوب قرار دارد. آنچه در این بین از اهمیت برخوردار است بهره‌برداری مناسب از توان فنی و اجرایی و نیروی انسانی ایرانی در این مشارکت است تا در کنار استفاده از توان مالی شرکت‌های خارجی، به توسعه میدان‌های مشترک دست یابیم. با این تدبیر، به سهم کشور در میادین مشترک خواهیم رسید.