هدف از سرعت گرفتن، رسیدن به فیض خداست/ دین خدا آسان است

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق خود گفت: "الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین سیّما خاتمهم و أفضلهم محمّد و أهل بیته الأطیبین الأنجبین، سیّما بقیّة الله فی العالمین، بهم نتولّی و من أعدائهم نتبرّء الی الله". مقدم شما بزرگواران، برادران نظامی، حوزوی و دانشگاهی و برادران و خواهران ایمانی را گرامی می داریم. مراسم سوگواری دو ماهه شما ـ إن‌شاءالله ـ مقبول ذات اقدس الهی باشد و زیارت‌های اربعینی و غیر اربعینی که داشتید ـ إن‌شاءالله ـ باعث حفظ این نظام و این کشور باشد، نتیجه این عزاداری ها را ـ إن‌شاءالله ـ در طول سال با علم صائب و عمل صالح حفظ کنید!

وی ادامه داد: بسیاری از عزیزان ما نظامی اند و برای جهاد و کوشش دینی جهت حفظ این سرزمین تلاش و کوشش می کنند، یک مقدار هم درباره جهاد فرهنگی و اخلاقی مطلبی به عرض شما برسد.

آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: ذات اقدس الهی در قرآن کریم به ما فرمود این دین، دین آسان است: ﴿لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ﴾ ما برنامه دشوار و سخت نداریم. این کتاب آسمانی خیلی آسان است، عمل به آن دشوار نیست، این اصل اوّل. جهاد هم مستحضرید که یک کار توان فرسا و دشوار است، جهاد اصغر که جنگ با دشمن بیرون است سخت است و جهاد اکبر که جنگ با دشمن درون است سخت‌تر است؛ لذا جهاد اکبر نامیده شد، این هم اصل دوم.

وی اظهار کرد: چه کار کنیم که این سخت‌ها آسان شود، آیا ما باید تلاش و کوشش کنیم که این سخت‌ها آسان شود یا خود نظام دینی، نظام آسانی است؟ در قرآن نفرمود شما بکوشید این سخت را آسان کنید، فرمود این دین آسان است: ﴿لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ﴾. پس بحث در این نیست که ما چگونه سخت را آسان کنیم، بحث در آن است که ما چگونه به این دین عمل کنیم که این دینِ آسان، فیضش را به ما برساند، فرمود دین آسان است، شما آن بخش اوّل را عمل کنید نشانه آسانی دین را می بینید.

این مرجع تقلید همچنین توضیح داد: برای توضیح این مطلب یک بیان نورانی از امام سجاد(سلام الله علیه) است که فرمود: «وَیْلٌ لِمَنْ غَلَبَتْ آحَادُهُ أَعْشَارَه‏»؛ وای بر حال کسی که یکی های او بر ده‌تاهای او اضافه شود؛ چون بعضی ها گفتند با این وضعی که احکام اسلامی به همراه آورده بهشت رفتن سخت است. حضرت فرمود جهنم رفتن، دلیل می خواهد بهشت رفتن که دلیل نمی خواهد، چرا؟ برای اینکه کار حرام، یک عمل یک کیفر دارد: ﴿جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها﴾ این‌طور نیست که اگر کسی یک گناه کرد دو برابر یا سه برابر در نامه عمل او نوشته شود در محکمه عدل محاسبه شود و مانند آن، یک گناه یک کیفر دارد ﴿جَزاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُها﴾، اما درباره بهشت رفتن، یکی حداقل ده برابر پاداش دارد، گاهی فرمود: ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها﴾,[4] از آن روشن‌تر ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾؛ از آن روشن‌تر و شفاف‌تر بخش پایانی سوره مبارکه «بقره» است که فرمود: ﴿مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی‏ کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ﴾؛ فرمود: کار خیری که انسان انجام می دهد مثل آن کشاورزی است که مزرعه را شیار کرده و بذری را در دل خاک نهان کرده، این بذر اگر خوب آبیاری شود یک بذر، هفت خوشه می دهد هر خوشه هم صد دانه دارد؛ پس یکی شده هفتصدتا، این حداقل! اگر خیلی انسان با اخلاص باشد با اشک چشم این مزرعه را آبیاری کند: ﴿وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ﴾ این اگر «ضِعف» به معنای دو برابر باشد، می شود 1400تا، اگر «ضِعف»، یعنی چند برابر باشد مقدارش روشن نیست؛ ولی بخش پایانی، حرف آخر را می زند، فرمود سخن از ده‌تا و صدتا و هزار و چهارصدتا نیست ﴿وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ﴾؛ چقدر می دهد، به چه کسی می دهد، آن دیگر روشن نیست؛ پس یکی حداقل 1400 برابر هست. وجود مبارک امام سجاد فرمود: یک گناه یک کیفر دارد؛ اما یک ثواب، ده برابر گاهی هفتصد برابر، گاهی 1400برابر پاداش دارد: «وَیْلٌ لِمَنْ غَلَبَتْ آحَادُهُ أَعْشَارَه‏»؛ وای به حال کسی که این یکی های او بر ده‌تاهای او پیروز شود! اگر عده‌ای ﴿خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً﴾اگر در محکمه الهی اعمال حسنات و سیّئات را می سنجند، کسی به جهنم می رود که یکی های او بیش از ده‌تاهای او باشد؛ لذا حضرت فرمود: جهنم رفتن تعجب دارد نه بهشت رفتن، این یک مطلب.

وی یادآور شد: مطلب دقیق‌تر آن است این طور نیست که اگر کسی لباس نظامی پوشید، دارد جهاد اصغر می کند یا درصدد آن است که جهاد اکبر بکند، خدا در دنیا او را مدد نکند، این طور نیست که یکی را فقط در قیامت ده برابر پاداش بدهند. در بعضی از احادیث قدسی و مانند آن آمده است که فرمود درست است، خدا فرمود صراط مستقیم داریم، یک؛ شما این راه را طی کنید با سرعت: ﴿وَ سارِعُوا إِلی‏ مَغْفِرَةٍ﴾، دو؛ نه تنها سرعت بگیرید، بلکه سبقت بگیرید، سعی کنید از دیگران جلوتر بیفتید: ﴿فَاسْتَبِقُوا﴾,﴿سابِقُوا﴾ پنج و شش؛ ما را بعد از سرعت به سبقت دعوت کردند. در فضایل علمی اگر کسی بخواهد جلوتر برود نه غرور و تکبّری در کار هست نه جای کسی را تنگ می کند. این دعای کمیلی که می خوانید می گویید، «وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْک وَ أَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ» همین است؛ خدایا من از همه بالاتر، بهتر، قوی‌تر، عالم تر، عاقل‌تر، عادل‌تر، باشم، جای کسی را آدم تنگ نمی کند، هر چه عالم‌تر و عاقل‌تر و عادل‌تر باشد به دیگران جا می دهد، این جلو رفتنی نیست که عده‌ای را عقب بزند، این جلو رفتنی است که مزاحم کسی نیست؛ لذا در چند بخش از آیات، ما را بعد از سرعت به سبقت دعوت کردند که سعی کردند شما در حوزه بشوید اعلم، بشوید افقه؛ چرا در این حدّ باشیم، مگر خدا نباید دین خود را یاری کند، مگر دین او به دست علما یاری نمی شود، ما اگر اعلم باشیم افقه باشیم دین را بهتر یاری می کنیم، این جای کسی را تنگ نمی کند. پس سرعتی است که تصادف ندارد، سبقتی است که کسی را نمی رنجاند ما را به این امور دعوت کردند؛ اما تنها حرف اینها نیست آن لطیفه در روایت دیگر است. در آن روایت فرمودند شما خیال نکنید این راهی که می روید ما به شما بگوییم سرعت بگیرید این هدف، یک چوب خشکی باشد که شما میخواهید به آنجا برسید.در مسابقه‌ها این دونده‌ها که می روند آن مقصد، یک خطّ جامد ایستایی است که اینها باید به آن خط برسند؛ اما در ﴿فَاسْتَبِقُوا﴾، در ﴿سابِقُوا﴾این طور نیست که اگر جامعه بخواهد سبقت بگیرد به لقای الهی برود لقاءالله، قُرب الی الله، فیض الهی خطّی باشد آنجا جامد و راکد؛ چقدر این روایت لطیف است. فرمود شما اگر یک قدم به طرف این پایان راه در مسابقه بروید آن مقصد و هدف ده قدم به طرف شما می آید، شما اگر آرام آرام دارید می روید او با هروله می آید، هروله را که شما در سعی بین صفا و مروه تجربه کرده‌اید، فرمود فیض ما دوان دوان به طرف تو می آید، نه ذات اقدس الهی، این طور نیست که فیض خدا یک خط‌کشی باشد انسان باید به فیض خدا برسد. اگر کسی جزم کرد و با اخلاص در صدد این است که کامل بشود در هر رشته‌ای که هست، نه بیراهه برود، نه راه کسی را ببندد؛ این طور نیست که آن مقصد یک خطّ ثابت و جامدی باشد که این دونده‌ها باید به آن خط برسند خیر! فرمود شما اگر یک قدم برداشتید به طور مَشی و آرام، فیض ما به طور هروله به طرف شما می‌آید؛ یعنی اگر شما یک متر قدم برداشتید او ده متر می‌آید؛ بنابراین راه نزدیک است. چقدر این بیان امام سجاد شیرین است! این دعاها مخصوص سحرهای ماه مبارک رمضان نیست؛ البته کسی به قصد ورود که آن ها را نمی خواند در هر سَحری شما می توانید این دعای سَحر معروف را بخوانید. در این دعای سَحر ابوحمزه ثمالی وجود مبارک امام سجاد فرمود: اگر کسی قصد دارد که به فیض تو برسد راه نزدیک است: «أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَةِ وَ أَنَّکَ لَا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلَّا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ دُونَک‏»؛ اگر کسی خواست آدم وارسته بشود باتقوا بشود، این طور نیست که در بحث سرعت، یک؛ در بحث سبقت، دو؛ نظیر این مسابقات و دوندگی باشد که خود شخص همه راه را باید برود تا به آن مقصد برسد، این‌طور نیست. این مقصد، فیض خداست علیم است حکیم است قدیر است می داند چه بکند. فرمود اگر شما یک قدم به طرف خدا برداشتید به حالت عادی، او هروله‌کنان به طرف شما می آید؛ با این فیض کسی جهنم برود، تعجب است، راه آسان می شود. این دفاع مقدس که جریان را همه ما بودیم و شنیدیم و دیدیم که چگونه خدا یاری کرد، این یک جنگ جهانی سوم بود. معنای جنگ جهانی این نیست که همه به جان هم بیفتند، اگر همه به جان یک کشور مظلوم بیفتند هم می شود جنگ جهانی. در آن هشت سال چه کسی به داد ما رسیده بود، همه علیه ما بودند یا کمک نظامی می کردند یا کمک مالی می کردند چطور خدا یاری کرد ﴿لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ﴾.

آیت الله جوادی آملی اظهار کرد: بنابراین اگر به ما گفتند سرعت بگیرید، اگر به ما گفتند سبقت بگیرید ما حواسمان پیش این میدان المپیاد و امثال المپیاد نباشد که آن هدف یک شیء جامدی است ما باید بدویم به او برسیم هدف، فیض خداست لطف خداست او عاقل است و حکیم است او سریع است فیضش سریعاً می‌رسد او سریع الحساب است او سریع الرضاست: «یَا سَرِیعَ الرِّضَا»؛ چقدر این حدیث شیرین است! فرمود شما یک قدم به طرف فیض خدا بروید، فیض خدا هروله‌کنان به طرف شما می آید؛ آن وقت همان‌طوری که آیات «یُفَسِّرُ بَعضُهُ بَعضاً» احادیث هم این چنین است «یُفَسِّرُ بَعضُهُ بَعضاً»؛ پس معنای ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾ این نیست که اگر شما تلاش و کوشش کردید به آخر خط رسیدید ده برابر کارِ شما به شما جایزه می دهند آن آخر خط جامد است خیر این طور نیست شما و ما اگر قصد کردیم به مقصدی برسیم عالم بشویم، عادل بشویم این همه فضایلی که در قرآن هست به یکی از اینها بار یابیم اگر هدف مشخصی با اخلاص حرکت کردیم، خود آن هدف ده قدم بیش از ما به طرف ما می‌آید؛ لذا ما زود به یکدیگر می رسیم، خیلی زود، انسان بعد از مدتی می بیند که راه خودش را پیدا کرده، نه راه کسی را می بندد و نه بیراهه می رود، بوی بد گناه را استشمام می‌کند؛ هیچ وقت کسی به ما سفارش کرد که دست به سطل زباله نزن؟! این شامّه پیدا می شود، اینکه فرمود یک عده أعمیٰ هستند یک عده بصیر هستند، برای همین است شامّه پیدا می شود. وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) فرمود: «تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ‏»؛ خودتان را با استغفار معطّر کنید. مستحضرید استغفار یا برای دفع است یا برای رفع. ما یک بهداشت داریم یک درمان، بهداشت برای این است که کسی مریض نشود، درمان برای این است که اگر کسی مریض شد دارو بخورد خوب شود. استغفار دو قسم است: اولیای الهی که استغفار می کنند استغفار آن ها بهداشتی است؛ یعنی بیماری به طرف آن ها نمی آید. ماها که مبتلا هستیم استغفار ما درمانی است، طلب مغفرت می کنیم که مشکل ما حلّ شود؛ به هر حال یا بهداشت است یا درمان. فرمود: «تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحَنَّکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوب‏» ما با آبرو زنده‌ایم، فرمود: به هر حال گناه آبروبر است، مرتب فلان جا اختلاس و فیش‎های نجومی، مگر آبرو به این آسانی پیدا می‌شود؟! فرمود با استغفار، خودتان را معطر کنید اگر جزء اولیای الهی هستید که این استغفار، دفع ذنوب است و اگر به آن حدّ نرسیدید این استغفار، رفع ذنوب است، وگرنه آبروبر است.

این مرجه تقلید همچنین توضیح داد: وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در نهج‌البلاغه بارها به عرض شما رسید این کلمات «وبی، اوبی، موبی» در نهج‌البلاغه کم نیست، فرمود گناه می دانید چیست؟ جهنم که سر جایش محفوظ است. گناه یک بیماری آبروبری است، این کلمه «وبی، موبی، اوبی» چه ثلاثی مجرّد، چه ثلاثی مزید آن، ریشه اصلی اش وباست. بعضی از علف‌ها وباخیز است، این حیوان نمی داند که آن علف چنین مرضی را به همراه دارد، به طمع سرسبزی اش حرکت می کند. انسان گاهی بیمار می شود می میرد ولو سخت‌ترین بیماری مثل غدّه سرطان؛ اما به هر حال آبروی او محفوظ است، دیگر نمی گویند فلان کس سرطان گرفت و مُرده آبرویش رفته؛ اما وبا یک بیماری آبروبری است. فرمود: این گناه «وبی» است «موبی» است،  «اوبی» است مواظب باشید آبرو را می برد! آن وقت عمری آدم تلاش و کوشش بکند، نه بچه‌های آن ها در دانشگاه‌ها آبرو داشته باشند نه همسران آن ها در مجالس؛ آخر این چه می شود؟! این کتاب بوسیدنی نیست! «مرضٌ وبی»، یک بیماری آبروبری است. مگر ما چقدر نیاز داریم حقّ مسلّم این ملّت را آدم چرا باید این طور ببلعد. اگر ما در جوانی که الآن دوران سازندگی است ـ إن‌شاءالله ـ خودمان را حفظ کنیم تا آخر محفوظیم ما با آبرو زنده‌ایم. کسی که مسلوب‌الحیثیه باشد چرا تقاضای مرگ می کند، چرا خودکشی می کند؛ برای اینکه بی‎آبرو بودن و بی‎حیثیت بودن از مُردن بدتر است، امامِ ما این را فرموده، فرمود: «موبی، اوبی»؛ نامه برای مسئولان امور مالی شان می نوشتند این کلمات را می‎فرمودند. به هر حال شما باید با آبرو زندگی کنید، این آبرو فصل مقوّم هویّت اجتماعی ماست، فرمود این را مواظب باشید.

وی تصریح کرد: پس از آن طرف وجود مبارک امام سجاد فرمود: جهنم رفتن تعجب دارد، ما اگر یک قدم به طرف دین حرکت کنیم و مسابقه بدهیم نباید خیال کنیم که این مسابقه مثل مسابقه‌های المپیاد است که آن خط‌کشی آنجا جامد است ما باید به آن برسیم، این طور نیست. ما اگر خواستیم به طرف عدل، حقیقت، فضیلت، عفت، حجاب، عصمت، پاکی، طهارت و نزاهت و اینها حرکت کنیم، ما یک قدم رفتیم، اینها فیوضات الهی اند، مأموران الهی اند، هروله‌کنان، ده قدم به طرف ما می آیند؛ پس ما زود یکدیگر را می بینیم و راحتیم. بنابراین این آیاتی که خدا فرمود: ﴿لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ﴾ با این بیاناتی که ائمه(علیهم السلام) فرمودند به خوبی روشن می شود که قرآن یک کتاب آسانی است؛ چون همه کارها به عهده ما نیست به ما گفتند یکی از طرف شما ده‌تا از آن طرف؛ از این آسان‌تر؟! مشکلی که ما داریم به ما دستی بجنبانیم و دیگری ده برابر ما کار کند، از این آسان‌تر؟! فرمود: ﴿لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ﴾.

این اندیشمند خاطرنشان کرد: من مجدداً مقدم همه شما عزیزان را گرامی می دارم از ذات اقدس الهی مسئلت می کنیم عزاداری همه پیروان قرآن و عترت در سراسر جهان مخصوصاً زائران اربعینی و شما عزیزان را به احسن وجه بپذیرد! شهدای اربعینی را ذات اقدس الهی با شهدای کربلا محشور کند! و خیر دنیا و آخرت خدا به همه شما مرحمت بفرماید!پروردگارا نظام ما, رهبر ما, مراجع ما, دولت و ملّت و مملکت ما را در سایه امام زمان حفظ بفرما!

روح مطهّر امام راحل و شهدا را با اولیای الهی محشور بفرما!

مشکلات دولت و ملّت و مملکت را مخصوصاً در بخش اقتصاد و ازدواج جوان‎ها حلّ بفرما!

خطر سلفی و تکفیری و داعشی را به استکبار و صهیونیسم برگردان!

جوانان مملکت و فرزندان ما را تا روز قیامت از بهترین شیعیان اهل بیت(علیهم السلام) قرار بده!

و این کشور ولی عصر را تا ظهور صاحب اصلی آن از هر خطری محافظت بفرما!

«غَفَرَ اللهُ لَنٰا وَ لَکُمْ وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکٰاتُه»

انتهای پیام/