راه های ریلی و جابجایی های عمومی
آلودگی هوا هر سال جان صد‌ها هزار نفر را در سراسر جهان می‌گیرد.
- دوشنبه 6 دی 1395 ساعت 10:13
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ سازمان بهداشت جهانی می گوید آلودگی هوا هر ساله باعث مرگ زودرس بیش از دو میلیون نفر در جهان می‌شود. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا بیشترین تلفات را در چین دارد.
به طوری که هر سال 656 هزار چینی جان خود را از دست می‌دهند.
در هند نیز سالانه 527هزار و 700 نفر در اثر آلودگی هوا می‌میرند.
در آمریکا نیز مرگ‌ومیر ناشی از استنشاق آلاینده‌های هوا هر ساله 70 هزار شهروند آمریکایی را می‌کشد.
برآورد‌ها نشان می‌دهد که شمار قربانیان ناشی از آلودگی هوا در کالیفرنیا از 8200نفر به 24 هزار نفر در یک دهه اخیر افزایش یافته و هزینه اقتصادی ناشی از مرگ‌ومیر زودرس و بیماری شهروندان در کالیفرنیا نیز 70 میلیارد دلار در سال برآورد شده است.
روزنامه گاردین در گزارشی از راه حل های شهرها و کشورهای بزرگ دنیا که با مشکل آلودگی هوا دست و پنجه نرم می‌کنند، نوشته است.
به نوشته این روزنامه، در پاریس، آخر هفته ها استفاده از وسایل نقلیه را در بیشتر مناطق مرکزی تاریخی ممنوع کرده است.
در زمان‌هایی که هوا آلوده است، استفاده از وسایل نقلیه عمومی برای همگان رایگان است.
این شهر همچنین برنامه هایی برای تشویق استفاده از دوچرخه دارد.
در حال حاضر مسافتی طولانی در ساحل راست رودخانه سن ممنوعیت تردد اتومبیل دارد.
در شهر دهلی، طی گزارشهای منتشر شده در خصوص مقایسه سطح آلودگی در این شهر با پکن باعث شد استفاده از همه وسایل نقلیه دیزلی و خودروهای اس یو وی (شاسی بلند) که موتوری با حجم بیش از 2000 سی سی دارند، ممنوع شود.
در هلند، سیاستمداران سعی دارند فروش همه خودروها با موتور بنزینی و دیزلی را از سال 2025 به بعد ممنوع و در واقع تنها از وسایل نقلیه ریلی با موتورهای الکتریکی و هیدروژنی استفاده کنند.
شهر فرایبورگ در آلمان، 500 کیلومتر مسیر دوچرخه سواری دارد. این شهر همچنین تراموا و سامانه حمل و نقل عمومی ارزان قیمتی دارد. در یکی از حومه های شهر، مردم اجازه ندارند خودروهای خود را نزدیک خانه ها پارک کنند و باید 18هزار یورو برای اشغال خیابان بپردازند.
مردم در کپنهاگ دانمارک به استفاده از دوچرخه بیش از خودروها ارجعیت می دهند و در حال حاضر تعداد دوچرخه های این شهر از جمعیت آن بیشتر است.
چند دهه است که بخشهای بزرگ این شهر به روی وسایل نقلیه بسته شده است. قرار است کپنهاگ تا سال 2025 به شهری بدون کربن دی اکسید تبدیل شود.
هلسینکی، پایتخت فنلاند قصد دارد تعداد خودروهای خود را با بهبود وسایل نقلیه عمومی، افزایش جریمه های پارکینگ و تشویق استفاده از دوچرخه و پیاده روی کاهش دهد.
ایده این است که حمل و نقل عمومی شهر به اندازه ای مطلوب شود که تا سال 2025هیچ شهروندی دیگر علاقه ای به استفاده از خودروی شخصی خود نداشته باشد.
کوریتیبا، با دو میلیون نفر جمعیت در برزیل، دارای یکی از ارزان ترین سامانه های اتوبوسرانی جهان است و حدود70 درصد از جمعیت کشور با وسایل نقلیه عمومی ریلی به محل کار خود می روند و در نتیجه خیابان ها بدون ترافیک و آلودگی است.
بنگلور، یکی دیگر از شهرهای هند 6000 اتوبوس خود را به موتورهای ویژه گاز طبیعی مجهز کرده است. با این اقدام، تاکنون 20 درصد از آلودگی این شهر کاسته شده است و از هر 4 نفری که قبلا با خودروی خود در سطح شهر حرکت می کردند، یک نفر از آنها اکنون از وسیله نقلیه استفاده می کند.
تمام دنیا با آلودگی هوا درگیرند، تمام دنیا آمار تلفات مردم کشورشان را کاملا روشن و واضح اعلام می‌کنند و بعد می‌کوشند تا برای حل این مشکل با تمام وجود بجنگند.
بنابر گزارش روابط عمومی راه آهن ؛ در دو دهه گذشته عامل آلودگی هوا از آلودگی آب به مراتب کشنده تر شده است و آمار مرگ و میرهای زودرس ناشی از آن از سال 1990 به طور مداوم افزایش یافته است.
این گزارش ها و تفاسیر آن (هزینه های ناشی از عدم استفاده از قطار در سفرهای برون شهری و درون شهری) مؤید این مطلب است که توسعه ریل و ایجاد آن در شرایط فعلی، تنها جایگزین مناسب برای پرداخت کمترین هزینه جانی و مالی ناشی از اینگونه آلودگی ها است.
در چنین شرایطی که ما با چالش بزرگی چون آلودگی هوا دست و پنجه نرم می کنیم و سالانه تعداد افرادی که به بیماری های مزمن تنفسی دچار می شوند، افزوده می شود.
تمام حرف ما درباره توسعه پایدار حمل و نقل ریلی برای حفظ محیط زیست، توسعه و گسترش آن در سراسر کشور، فرهنگ سازی برای استفاده مردم از این بخش حمل و نقلی، ایجاد بستری برای یکپارچگی بخش درون شهری و برون شهری حوزه ریلی اعم از مترو، راه آهن و قطارهای حومه ای، مبارزه با آلودگی هوا، حفظ هویت و زیبایی شهر و..... است.
این روزها در کلان شهرها دیگر مسئله مهاجرت مطرح نیست و این موضوع دیگر در کنار مشکلات بزرگ تر ، خود را به کناری کشیده و مدت هاست آنقدر کاهش یافته که دیگر مسئله اصلی نیست.
حال امروز که مسئولان در تصمیم گیری های خود برای شهری که پایه و اساس آن ریل باشد، به نتایج قبل قبولی رسیده اند شکی نیست اما باید ببینیم این تصمیم گیری ها تا چه میزان می تواند در کشور اجرایی شود و همه بخش های ریلی در درون و برون شهرها و مهمتر از همه حاشیه های شهر به یکدیگر متصل می شوند و یکپارچه عمل می کنند.